Bobija je planina u Zapadnoj Srbiji u predelu pod nazivom Azbukovica, nalazi se između desne obale Drine, Sokolskih planina, Jablanika, Medvednika i kanjona Trešnjice. Bobija je udeljena od Ljubovije 30 kilometara, a od Bajine Bašte i Valjeva koji kilometar više. Najviši vrh nosi naziv Tornička Bobija i visok je oko 1300 metara. Bobiju krase četinarske i bukove šume, pašnjaci i proplanci.
Teško je ovu planinu naći medju turističkim mapama a pravi je raj za planinare I ljubitelje prirode.Prednost ove planine nad ostalim susedima je taj što u jednom danu mozete napraviti fenomenalnu kružnu turu : kroz kanjon Tribuće, listopadnu šumu, ogromne stene I odseke gde vas čekaju beloglavi supovi (spajanje kanjona Trešnjice I Tribuće), vidikovac ka "omegi" Drine i na kraju guste četinarske šume.
Svako godišnje doba na Bobiji ima svojih čari. Dugi letnji dani su idealni za obilazak uže i šire okoline. Jesen nudi pravi vatromet boja. Duge zimske noći su najbolje vreme da upoznate ljude sa planine u pravom svetlu. Topla peć, vruća jagnjetina i vrela atmosfera šumske kuće čine da se mraz, od kojeg pucaju i drvo i kamen, ne oseti. Najlepša su zimska jutra, kada sunce izađe iza Povlena i obasja planinske vrhove i oblake koji ispune sav prostor ispod visine od hiljadu metara. Tek tada vam postane jasno zašto je zima u gradu tako sumorna.
Novogodišnji vatromet na Svetosavskom platou u prestonici se sa Bobije vidi kao da je Beograd udaljen deset, a ne punih sto kilometara.
Najveća sela su Savkovići (Donji i Gornji Savkovići) i Gornje Košlje u čijem sastavu se nalaze i brojni zaseoci. Stanovništvo se najviše bavi stočarstvom i voćarstvom. Seljaci proizvode kvalitetno mleko, sir i kajmak. Od voćarstva zastupljena je šljiva i malina. Za stanovništvo u selima na padinama Bobije proizvodnja maline predstavlja glavni izvor prihoda.
Na Bobiji se nalazi Crkva - brvnara i škola, koju je tokom rata 1943. godine podigao četnički vojvoda Dragoslav Račić
