Srbija je izrazito bogata staništima i vrstama ptica od kojih su mnoge značajne za domaću i međunarodnu zaštitu. Među njima, vojvođanski rezervati prirode spadaju u najbolje proučene i poznate javnosti. U Pokrajini je od kraja 19. veka do danas zabeleženo ukupno 312 vrsta ptica, što predstavlja čak 42% svih vrsta nađenih u Evropi. Pored toga, danas se u Vojvodini gnezdi 196 vrsta ptica ili 82% ornitofaune Srbije.
Nekada nepregledna ravnica pod stepama, slatinama i močvarama, Vojvodina je danas uglavnom obešumljena, preorana i isušena žitnica. Mnoge ptice su time nepovratno izgubile vredna staništa i svrstale se u red retkih i ugroženih vrsta. Danas semeđunajugroženije vojvođanske ptice ubrajaju orao krstaš, siva vetruška, stepski soko, velika droplja i modrovrana za čiji se opstanak vodi svakodnevna bitka.
No, postoje i brojna druga mesta širom Vojvodine na kojima možete uživati u pticama. Na primer, u gotovo svakom selu i gradu u Vojvodini u toku zime okupljaju se velika zimska jata sova malih ušara, a najveće svetsko jato nalazi se u Kikindi.
Posmatranje ptica podrazumeva boravak u prirodi uz visoku psihičku i fizičku aktivnost, kao i ljubav prema pticama I prirodi u kojoj se nalaze. Sticanjem znanja i veština koje posmatranje ptica iziskuje, razvija se svest i potreba za zdravom životnom sredinom.
Milioni posmatrača ptica širom sveta putuju u potrazi za očuvanim staništima i mestima sa velikim brojem vrsta ptica i njihovih jedinki. Oni predstavljaju moćno organizovan pokret ekoturista koji u brojnim zemljama u razvoju značajno pomažu i podstiču održivi razvoj lokalnih zajednica i zaštitu prirode i ptica.
Za razliku od drugih neodrživih oblika turizma, posmatranje ptica omogućava neogranič eno korišćenje resursa. Ovo nije masovan oblik turizma većspada u specijalna interesovanja (niše), koje Strategija o razvoju turizma Republike Srbije preporučuje za razvoj u budućnosti. Turisti koji dolaze u potragu za pticama čine to tokom cele godine, a njihovi zahtevi uključuju objekte za smeštaj manjeg kapaciteta (porodičnihoteli,seoska domaćinstva), autentičnu hranu i piće i lokalne vodiče. Dolazak stranih turista na lokalitete na kojima uglavnom nema razvijenog turizma, kod lokalnog stanovništva jača svest o vrednostima koje ih okružuju.
Rezervat prirode GORNJE PODUNAVLJE predstavlja mozaik očuvanih ritova, hrastovih i vrbovo-topolovih šuma, slatinskih livada i pašnjaka okruženih naseljima i oranicama. Posebno vredne su stare poplavne hrastove šume koje nestaju širom Evrope.
Značajne vrste ptica u ovom bogatom rezervatu su: crna roda,čapljica,kašičar,patka njorka,belorepan orao ,osičar,crna lunja,eja močvarica,stepski soko,crna žuna,srednji detlić,mali detlić,grlica,žuta pliska,belovratna muharica,rusi svračak,obični cvrčići i cvrčić potočar.
Crna roda je proglašena za prirodnu retkost u Srbiji i nalazi se na svim međunarodnim listama ugroženosti. Savremena populacija u Srbiji se procenjuje na 110 gnezdećih parova, što predstavlja oko 1,5% ukupne evropske populacije. Gnezdi se pre svega po šumovitim močvarnim predelima Vojvodine. Najvažnije gnezdilište u Srbiji je svakako Gornje Podunavlje gde ima oko 30-40 gnezdećih parova ili 32% nacionalne populacije. Najviše parova je skoncentrisano na jugu tog regiona u prirodnim šumama hrasta i topole oko Bestrementa i Petreša, ali ih ima dosta i u Karapanđi. Svoja srazmerno velika gnezda ptice grade na sporednim granama starih stabala, u onom delu šume koji je najmanje posećivan od strane ljudi. Iako ženka snese 4-5 jaja, roditelji retko kada uspeju da odgoje više od 2-3 mlade rode do izletanja, jer često nema dovoljno hrane za više ptica. Trend populacije crnih roda u Gornjem Podunavlju se zadnjih godina može okarakterisati kao stabilan.
Orao belorepan je najveća ptica grabljivica srednje Evrope. Nalazi se na svim listama ugroženih vrsta u nacionalnim i međunarodnim razmerama. Gornje Podunavlje je glavno gnezdilište ove vrste kod nas. Od ukupno 30 parova u Srbiji (svi u Vojvodini), na području Gornjeg Podunavlja se gnezdi 7-8 parova, što čini 25% ukupne nacionalne populacije. Zajedno sa Kopačkim ritom, to je jedan od najgušće naseljenih evropskih prostora ovom vrstom i svakako najjača Panonska populacija orla belorepana. Velika koncentracija gnezdećih parova, ali i polno nezrelih ptica pre svega je uslovljena širokim vodenim prostranstvom Dunava i okolnih poplavnih predela, koji uz ribnjake u zaleđu daju odličnu hranidbenu bazu i tokom perioda reprodukcije, ali i tokom zimskih meseci. Sa druge strane, prostrane šume pružaju povoljen uslove za smeštaj gnezda i nesmetano izvođenje mladunaca uz odgovarajući mir, pošto je većini tih predela ograničen pristup ljudima, jer se radi o ograđenom lovištu visoke divljači. O velikoj brojnosti ove vrste govori podatak da je u Apatinskom ritu, pri vožnji brodom od Apatina do ostrva iznad Bogojeva, 18.4.1996. zabeleženo čak 26 različitih primeraka.
Mere zaštite podrazumevaju očuvanje što veće površine pod starim autohtonim šumama radi nesmetanog gnežđenja, smanjenju uznemiravanja, sprečavanju nelegalnog odstrela, smanjenju korišćenja otrovnih hemijskih sredstava u poljoprivredi i šumarstvu, zaustavljanju programa melioracije i isušivanja vlažnih staništa itd.
