U flori Fruške gore je prisutno oko 1500 vrsta, sa preko 40 biljaka zaštićenih kao strogozaštićene i zaštićene vrste Srbije. Iz grupe reliktnih vrsta izdvajaju se tercijerni relikti: lovorasti jeremičak (Daphne laureola), kadivka (Kitaibelia vitifolia), zvončić (Campanula lingulata), pljevika (Cheilanthes marantae), a od kserotermnih relikata stepe, panonskih endema i subendema: tatarsko zelje (Crambe tataria), velika sasa (Pulsatilla vulgaris subsp. grandis), gorocvet (Adonis vernalis), babaluška (Sterbergia colchiciflora) i dr. Posebno obeležje flore upotpunjuje preko 30 vrsta orhideja (Orchidacea), od kojih je 18 međunarodnog značaja. Fruška gora je od 2005. godine uvrštena u međunarodna botanička značajna područja Centralne i Istočne Evrope (IPA).

Iđirot je svakako jedna od najlekovitijih vrsta sa Fruške gore.

Ova lekovita aromatična biljka cvate od maja do avgusta, a može narasti do otprilike metar visine. Cvetni grozd nalazi se na dnu stabljike i izdužen je, valjkast i ima vrlo guste cvetiće žutozelene boje. Podanak leži na dugom horizontalnom korenu i vrlo je razgranat te iz njega rastu dugi kopljasti listovi.

U proleće ili kasnu jesen sabiremo podanak – njega je potrebno dobro isprati, prerezati i osušiti. Tako obrađen, iđirot se sprema na suvo mesto.

Narodni lekari savetuju da njegov koren treba uzimati kod opšte slabosti organizma, nadutosti želuca i creva, kao i grčeva. Pomaže i u aktiviranju tromog želuca i creva, kao i kod oboljenja žlezda i gihta. Preporučuje se i kod usporenog metabolizma, anemije, bubrežnih oboljenja. Izrazito mršavi ljudi treba da piju čaj od iđirota jer otvara apetit, a i dobro je sredstvo za čišćenje organizma.

Zbog prijatnog mirisa koji podseća na cimet, iđirot se koristi i za spravljanje skupog etarskog ulja za kozmetiku i parfeme. Oblozi pripremljeni sa prahom od iđirota i jakom rakijom lozovačom, koriste se kod raznih čireva, gihta i kostobolje.