Planinski detlić najveći je od evropskih "šarenih" detlića. Dužina tela iznosi 25-28
cm. Ima crna leđa i ramena. Kljun je relativno dug, kao i vrat, a tamna krila su
ispresecana belim prugama. Donji deo leđa i nadrepak potpuno su beli. Grudi su
svetle i malo do bogato prošarane tamnim peckama, zavisno od podvrste.

Ova vrsta ima široko rasprostranjenje u umerenim i južnim borealnim krajevima Evroazije, od Pireneja na zapadu do Kine i Japana na istoku. Javlja se u širokolisnim, mešovitim i retko četinarskim šumama. Traži šume sa visokim udelom polutrulih živih, ali i dubećih i oborenih suvih stabala. Najbolje stanište predstavljaju netaknute i neodržavane šume sa velikim udelom bukve, sporim ciklusom prirodne obnove i sa dosta veoma starih, umirućih stabala. Budući da je vrsta jako zavisna od mrtvih i umirućih stabala, njena distribucija se znatno suzila u Evropi nakon uvođenja savremenih metoda u šumarstvu. Danas ga uglavnom nalazimo u zakonom zaštićenim prirodnim dobrima (rezervatima).

Osnovna hrana ove vrste su insekti, naročito larve koje žive u suvom i trulom drveću. Mesta ishrane na stablima lako su prepoznatljiva, jer izgleda kao da je skidan sloj po sloj mrtvog drveta, a često su primetni hranidbeni ostaci samo u vidu piljevine, bez krupnijih odbijenih delova. Van sezone parenja, rado uzima i bobice i orašaste plodove.
Razmnožavanje u velikoj meri zavisi od topljenja snega i geografske širine.
Uglavnom počinje od kraja marta do kraja aprila. Gnezdeća duplja je rupa u
stablu, najčešće u suvoj bukvi, koju izrađuju oba pola. Obično se nalazi na 8-15 m
visine. Veličina pologa je 3-5 jaja koja inkubiraju oba pola. Mužjak obično leži na
jajima tokom noći, dok se polovi menjaju na gnezdu
tokom dana. Mladi se izležu nakon 10-13 dana. Nakon
24-28 dana od izleganja, mladi napuštaju gnezdo, a
postaju nezavisni nekoliko nedelja kasnije.
Gubitak staništa glavni je razlog za drastičan pad
populacije planinskog detlića u Evropi. Najveći problem
su promene u šumarskim praksama, uklanjanje suvih i
stabala napadnutim insektima, ali i smanjivanje
prosečne starosti šuma.
U Srbiji predstavlja srazmerno malobrojnu gnezdaricu
očuvanih bukovih i mešovitih šuma brdsko-planinskog
dela zemlje čija se populacija procenjuje na 400-700
gnezdećih parova. Na Tari se prema najnovijim
istraživanjima gnezdi najmanje 20 parova ove vrste.