Slano kopovo predstavlja jedno od poslednjih jezera na slatinama Vojvodine. Ovo slano jezero nalazi se na krajnjem severozapadnom obodu novobečejsko-zrenjaninske pleistocene terase, u potkovičastom paleomeandru koji predstavlja nekadašnji meandar reke Tise usečen u lesoidnim peskovima tokom poslednje faze Velikog ledenog doba. U genetskom smislu, ovo fluvijalno jezero u stvari, predstavlja mrtvaju Tise.

Slano kopovo se vodom hrani iz tri izvora, padavinama i plitkom freatskim izdanima sa kojima se nalazi u jakoj hidrauličnoj vezi. U vreme srednjeg vodostaja dužina jezera iznosi oko 3 km, a najveća širina dostiže 625 m u severozapadnom delu basena. Pošto je veoma plitko, dešava se da u sušnom letnjem periodu potpuno izgubi vodu i tada na dnu basena ostaje slana kora debljine nekoliko santimetara. Hloridne i sulfatne soli u jezeru potiču iz freatskih izdani koje su u kontaktu sa eruptivnim stenama i kristalastim škriljaca karpatskog venca.

Iznad zapadne obale Slanog kopova uzdiže se strmi odsek lesne terase Banata visok do 6 m. Paralelno sa jezerom, sa njegove istočne strane, nalazi se manja depresija – Malo kopovo ili Poštaš kopovo. Za razliku od Slanog kopova, predstavlja slatkovodnu baru koja nema stalnu vodu. Ova dva jezera razdvojena su lesnom gredom širokom 350 – 900 m.

Vegetacija
Vegetaciju Slanog kopova i njegove neposredne okoline grade slatinske (halofite) zajednice sukulentnih i polusukulentnih halofitih biljaka. Ovom tipu vegetacije pripadaju zajednice bezlisne solnjače ili caklenjača (Salicornia europaea) kojoj je ovo jedino stanište u Srbiji. U rezervatu se javlja tamo gde je najveća koncentracija natrijumovih soli.

Takođem u rezervatu je prisutna i azonalna močvarna vegetacija u priobalnoj zoni bare. Ovom tipu vegetacije pripadaju tršćaci i zajednice slatinske higrofilne vrste Bolboschoenus maritimus.

Na obodu rezervata nalaze se fragmenti šumostepe i agrarne površine.

Flora

Biljne vrste rezervata su specifične jer naseljavaju slanu podlogu. To su uglavnom halofite i euhalofite biljke među kojima kao najznačajnije treba izdvojiti caklenjaču (Salicornia europaea), juričicu (Suaeda maritima), panonsku juričici (Suaeda pannonica), bodljastu trnicu (Crypsis aculeata), bezbridnjaču (Puccinellia limosa), koljenčicu (Spergularia media), itd.

Fauna

Slano kopovo je prvenstveno poznato kao jedno od najznačajnijih i najspecifičnijih staništa ptica u Srbiji, kao značajna selidbena stanica i kao mesto gde se gnezde i ptice atipične za Panonsku niziju, a karakteristične za pontsko-kaspijske slatine i morske obale. Kvalitativno, do sada su u rezervatu registrovane 203 vrste ptica, a kvantitativno, u vreme intenzivnih seoba, na Slanom kopovu se zadržava i oko 20.000 ptica.

Od specifičnih vrsta ptica treba spomenuti sabljarku (Recurvirostra avosetta), sivog ždrala (Grus grus), morskog žalara (Charadrius alexandrinus), crvenonogog prudnika (Tringa totanus), modrovoljku (Luscinia svecica), brkatu senicu (Panurus biarmicus).

Od brojnih vrsta pre svega sitnih sisara, naročito su interesantni tekunica (Spermatophilus citellus), stepski miš (Apodemus microps), poljska voluharica (Microtus arvalis) i stepski tvor (Mustela eversmanni).

Kulturno-istorijske vrednosti
Atraktivosti Specijalnog rezervata prirode „Slano kopovo" doprinosi i crkva Arača koja datira s kraja 12 ili početka 13. veka. Crkva je trobrodna bazilika sa tri polukružne oltarske apside. Monumentalnih je dimenzija, a o raskošnoj izgradnji svedoči korišćeni materijal – mermer, tesani kamen, peščar i opeka.

Međunarodni status
Slano kopovo je:
Međunarodno značajno područje za ptice (Important Bird Areas) – IBA
Značajno biljno područje Evrope (Important Plant Areas in Europe) – IPA
Emerald područje
Ramsarsko područje

Na Slanom kopovu su prethodnih godina realizovane brojne akcije vezane za aktivnu zaštitu, kao i aktivnosti usmerene na promociju rezervata u javnosti.

Postavljeno je nekoliko informativnih tabli, izgrađene su tri osmatračnice za ljubitelje prirode, a štampan je i prospekt rezervata. U planu je i izgradnja prijemnog punkta za posetioce, koji bi se sastojao od osmatračnice, nadstrešnice i prostorija za čuvara rezervata i gde bi oni mogli da dobiju promotivne materijale.