Lepota sela u Šumadiji oduzima dah svima koji dođu u ovaj kraj, a naročito u sela na obroncima planine Rudnik, koja bi u sklopu projekta proglašenja ove regije od posebnog nacionalnog značaja, imala i bolju perspektivu, naročito u oblasti etno turizma. Jedno od takvih bajkovitih sela je i Mala Vrbica koja se nalazi s obeju strana Vrbičkog Potoka koji, 40 minuta ispod sela, utiče u rečicu Uglješnicu. Ovaj se potok često naziva i Klisurski, jer većim delom svoga toka teče klisurastom dolinom između Glavice i Golog Brda.

Celo je selo na desnoj strani druma Kragujevac – Aranđelovac. Samo je jedna kuća (u kojoj su klisurska mehana i ramaćka opština) prešla na levu stranu nasipa (druma).

Mala Vrbica ima dva kraja: Klisuru i Vrbicu, pored toga dve mahale, Galoniće i Vukoviće. Klisura je na levoj strani Klisurastog Potoka. Kuće su joj na Golom Brdu i uz sam drum, s njegove desne strane (osim mehane i opštine).

On je na potoku najviši kraj seoski. Ispod nje su, za deset minuta hoda, na obalama potoka, Galonići. Deo Galonića na levoj strani Klisurskog Potoka prostire se s obeju strana potočića Vinjage. Prema Galonićima je, ulevo od seoskog potoka, najveći kraj, pravo selo Vrbica, na obema stranama puta za selo Pajazitovo. Od nje do Galonića na levoj strani nema više od 5 minuta hoda. Skoro pola časa niže desnog dela Galonića nastaju Vukovići.

Mala Vrbica ima dosta žive vode, ali zbog daljine bunara Vrbičani u novije vreme kopaju đermove...

Vrbnički Potok, kad nadođe, nanosi dosta štete onim imanjima Vrbice i Vukovića koja su u nešto proširenom tlu njegove doline.

Seoski hatar veliki je 270 hektara. Pod njivama je 100ha, pod livadama 150 ha (ukupno ziratne zemlje 250ha) i pod šumama 20 ha. Njive su u drugom, a livade u trećem ziratnom redu. Šuma pak dolazi u peti šumski red. U hatar seoski nije uračunat prostor od 1,5 ha koji dolazi na zajedniče „selske“ utrine na mestu zvanom Varnice kod Krečana.

Vrbičani nemaju zemalja van svoga sela, a u njihovom hataru imaju svojih polja stanovnici Ramaće i Dobrače.

Kraj Vrbica dobiva postepeno drumski karakter i sašorava se, a u ostalima su kuće razređene i bez reda rasturene.

Krajevi Vrbica i Klisura sastavljeni su od pojedinih kućnih grupa, koje se ovde nazivaju „vamilija“. Takve su „vamilije“ u Vrbici: Vukojičići, Kopiljaci, Markovići i Vukovići; a u Klisuri Vukovići i Karadžići. U Galonićima pored Galonića i u Vukovićima pored Vukovića ima samo po jedna kuća.

Godine 1903 Mala Vrbica je imala 14 rodova u 88 domova sa 449 duša. Na dan 31.12.1910 godine u njoj je bilo 86 kuća sa 537 stanovnika; a 1921 godine broj stanovnika spao je na 439.

Seljani pričaju, da su osnivači seoski nazvali svoje naselje današnjim imenom stoga što su ga zasnovali na mestu obraslom malim vrbama – vrbicama. Drugi vele, da su selu ime dali seljani iz Ramaće po izvoru u Trapini u Klisuri, koji je bio pod jednom vrbicom. Napominjem, da meštani i Lepeničani retko nazivaju selo Malom Vrbicom, već ga obično zovu Vrbica. Atribut „Mala“ dale su mu vlasti za razliku od veće Vrbice u Jasenici.

Kraj Vrbica nosi ime samog sela. Klisura se zove zato što je na istoimenom potoku na mestu, gde on izlazi iz uzane klisure. Galonići i Vukovići prozvani su po najglavnijim rodovima u njima.

Selo je osnovano 1809 godine, kada se Karađorđe vraćao od Sjenice u pomoć moravskoj vojsci. S njim je došlo ovamo 7 rodova koji su osnovali selo, oba kraja i obe mahale njegove. Ti su osnivački rodovi: Vukovići, Vukojičići, Galonići, Kopiljaci, Prodanovići i Ratkovići. Oni sada imaju u Maloj Vrbici 73 doma, tj više od 7/10 ukupnog broja seoskih kuća.

Ovo se selo najpre pominje u Karađorđevom protokolu pod imenom Vrbica. U Upisniku 1818 zove se Vrbica mala...

Selo je poglavito naraslo rađanjem i razgranjavanjem i deobom zadruga, jer je posle 1815 godine dobilo samo 7 rodova od kojih danas ima 15 domova.

Seosko je stanovništvo doseljeno iz 5 oblasti. Iz Stare Srbije došlo je 8 rodova (82 kuće), iz Lepenice 3 roda (3 doma); a iz Crne Gore, Ljiga i Jasenice samo po jedan rod sa po jednom kućom.

Od 14 rodova 7 ih je dobeglo ovamo u zbegove (73 doma), po dva roda su došla kao uljezi (2 kuće), i na kupljeno imanje (2 doma); a po jedan rod prešao je u ovo selo na trla (9 kuća), u pitominu (1 dom) i kao posinak (1 kuća).

U Vrlopopama ima Staro Groblje, koje neki nazivaju Madžarskim. Tu je i Crkvina gde je u ranije doba bila neka hrišćanska crkva, za koju se misli da je pripadala naselju čije je bilo pomenuto groblje.