Selo Štitkovo je po mnogo čemu specifično, pre svega po istorijskom nasleđu, položaju i arhitetekturi. Nekada centar jednog kraja, možda i samog Starog Vlaha, opštinski, mesni, školski i crkveni, a sada periferija mesne zajednice Božetići i opštine Nova Varoš. Starost mu nije utvrđena, a nije dovoljno ni istraživana. Po svemu sudeći dosta je staro što se može suditi po ulozi koju je imalo u dalekoj prošlosti.
Smatra se da ime sela potiče od reči ,,štit''. Predanja kažu da su se u centru sela, koji se razlikuje od ostalih centara Starog Vlaha, u doba Nemanjića kovali štitovi za vojsku.I sada, ako upitate nekog starijeg meštanina, reči će vam da su postojale brojne kovačniće na jednoj zaravni pored potoka koji se formirao odmah ispod kraškog vrela. Ta mogučnost postoji jer je Štitkovo bilo sedište knezova Raškoviča za koje se tvrdi da su bili vlastela i u doba Nemanjića. Milovan Ristič navodi u monografiji o Starom Vlahu da su Raškoviči imali, kraj samog vrela, svoje kuće i čardake.
Ime može da potiče i od štitastog oblika reljefa u kojem je smešten centar sela, odnosno sada zaseoka Vrelo. Naime, pomenuta zaravan okružena je visokim liticama koje je štite od hladnih vetrova sa severne strane, a otvorena je prema jugu i reci Tisovici, odakle dopiru toplije struje, te ima blažu klimu. Povoljna klima, bistra voda štitkovačkog vrela, ispod kojeg se prema reci Tisovici spuštao lep vodopad sve dok ga u novijoj istoriji nije uz ljudsku pomoć razorila voda, blizina Tisovice bogate ribom, naroćito pastrmkom, i okruženje mešovitom šumom, pružali su povoljne uslove za podizanjne naselja i njegovu odbranu od spoljneg neprijatelja.
Vodopad se spuštao niz liticu od travertina kojeg su meštani vadili za izgradnju raznih objekata i time potkopavali ga, a voda je dalje ućinila svoje, pa sad, na tom mestu, zjapi duboka jaruga koja se, na žalost, i dalje produbljuje i proširuje te preti razaranju i same zaravni.
Iako nije utvrđeno, postoje indicije da je Štitkovo, možda, bilo i sedište župe Barče u doba Nemanjiča. Barče se u XV veku pominje i kao nahija, jer su Turci u prvo vreme svoje vladavine zadržavali stara imena župa i pretvarali ih u nahije, kadiluke i vilajete. U toj župi pominju se sela Lepojevići i Kladnica što i to ukazuje na mogučnost da joj je sedište bilo u Štitkovu.
Jedno vreme posle Prvog svetskog rata Štitkovo je bilo sedište opštine, da bi se kasnije prikljućilo Božetićkoj. Na mestu predsednika opštine, rat je 1941. godine zatekao Gliša Čakarevića. On je na tu funkciju izabran na opštinskim izborima 22. decembra 1936. godine.
Priključenje Štitkova Božetićkoj opštini nije sa sobom povuklo i žandarmerijsku stanicu koja je i dalje ostala u zaseoku Vrelo.
Geografski položaj
Selo se nalazi na krajnjem severoistoku novovaroške opštine sa udaljenosti od centra opštine 26 kilometara. Od sela Maskova i Preseka , na teritoriji ivanjičke opštine, odvajaju ga obronci Mučnja, Čemernice i Javora, te na tom prostoru u rasponu od nekoliko kilometara ne postoji ni jedna kuća. Taj međuprostor popunjavaju šume, livade i pašnjaci.
Od sela novovaroške opštine u direktnoj vezi su : Tisovica – na istoku, Božetići- na jugu, Debelja- na jugozapadu i Gornje Trudovo, kojeg često nazivaju i Božetićko- na zapadnoj strani.
Od sela novovaroške opštine u direktnoj vezi su : Tisovica – na istoku, Božetići- na jugu, Debelja- na jugozapadu i Gornje Trudovo, kojeg često nazivaju i Božetićko- na zapadnoj strani.
Granična linija, prema ivanjičkoj opštini ide iznad Strugova, pa preko Kadine stene, spušta se u Dolove pa rekom Bursać, od kojeg se odvaja prema istoku obuhvatajući Jadarevo.
Od Jadareva granica se spušta na reku Tisovicu, preseca je i penje se uz njenu levu stranu, pored Bregova, i izbija na Vučju stenu. Od Vučje stene ide putem prema Borovitoj glavici do Kanog potoka. Zatim, ide tim potokom do Čuka, a od njega ponovo se spušta na Tisovicu prema Trudovačkoj reci. Prati Trudovačku reku sve do njenog izvorišta. Odatle se penje na Čemernicu gde se zatvara njegov granični krug.
Prema podacima Službe za katastar nepokretnosti opštine Nova Varoš, atar sela zauzima površinu od 1560 ha, 50 a i 11 metara kvadratnih. Preko pedeset podsto površine odpada na pašnjake, šume i neplodno zemljište. Ovaj podatak o odnosu površina, kao i da se prostorno razvija u visinskom pojasu između 1036- 1345 metara nadmorske visine su dokaz da selo ima odlike brdsko- planinskog područja, odnosno da je razbijenog tipa. Najniža tačka je u aluvijalnoj ravni Tisovice ( 1036 m.) a najviša je Javorić ( 1486 m.) na Čemernici – na granici prema ivanjičkoj opštini. Naseljeni deo sela se uzdiže do nadmorske visine 1345 m. ( Mala dolina iznad Brđan male).
Teritorija sela razvučena je u pravcu jugozapad-severoistok. Rastojanje od krajnje tačke na severozapadu do krajnje tačke na jugoistoku skoro je za trećinu kraće od duže ose JZ- SI. Reka Tisovica svojom dolinom deli atar na dva nejednaka dela. Manji deo je na jugozapadu i on se zove Palež. To je u stvari leva strana doline reke Tisovice. Po njoj su razasute kuće familija Kurtića i Čakarevića.
