Selo Vlakča nalazi se podno planine Rudnik, na dvadeset petom kilometru od Kragujevca i na dvanaest kilometara od Topole. Geografski je centar Srbije.
Na putu iz Kotraže za Vlakču, na Knezevoj Poljani, nalažen je novac Septimija Severa i Justinijana I.
U Vlakči na mestu Sigi postojao je rimski hram.Selo Vlakča se u istorijskim izvorima prvi put pominje u turskim defterima dzizje za Rudničku kažu iz 1628/9. i 1639. godine. U oba ova popisa se, kao i u jednom srpskom popisu valjevske episkopije od 25. novembra/6. decembra 1735. godine, pominje 6 domaćinstava. U austrijskim popisima iz prve polovine XVIII veka Vlakča se takodje pominje kao naseljeno selo, a ucrtana je i na Epselvicovoj karti iz 1718. godine.
Langer u svom delu u tekstu i na karti, između drugih naselja u Jasenici u vreme austrijske vladavine 1718-1739. g. pominje Vlakču (Vlaze, Vlacze) kao i Trcinac – kod Vlakče (Terzina) i Kotražu (Kotrasch).
Upravo u to vreme je svestenik Filip Obradovic, koji se rodio u Bjednoj Varoši u Starom Vlahu odatle prebegao sa porodicom i naselio se u Vlakči. Tu mu je ostala porodica a on je kasnije presao kao svestenik u žabare.
Vlakča je 1735. g. imala 6 kuća.
foto:Zoran Petrović
Manastir posvećen Vavedenju Presvete Bogorodice nesumnjivo je postojao u srednjem veku u Vlakči i nosio je ime po seoskom potoku Rakovici. Naime, u Vlakči postoji mesto "crkvine" na kojem je, po predanju, bio manastir. U potoku Rakovici je postojala stara crkva koja je više puta rušena i obnavljana. Oko 1920. g. još uvek su se videli temelji oko crkve od objekata koji su tu postojali.
Smederevski defteri N o 978 (1528/30. g.) i N o MDZT 629 (posle 1536. g.) beleze ga kao manastir pod Rudnikom, posvećen Vavedenju. Bio je nastanjen i imanje su obradjivali zajedno monasi i svetovnjaci.
Posredno su poznata i dva zapisa iz DZVI i DZVII veka, koja su bila u crkvi, a odnose se na manastirsko bratstvo. Crkva Vavedenje Bogorodice u Vlakči, pod Rudnikom, spominje se 1662. godine. Premda je ovaj zapis prilično nejasan, ipak iz njega saznajemo da je te godine iguman manastira bio neki Zaharija a bratstvo su činili i pop Venijamin i jeromonah Jerotije iz Trnave. Sa manastirom su bili povezani i jos pop Vukov i neka Ikonija iz Vlakče.
Interesantno je da na jednoj knjizi manastira Blagovestenja postoji zapis, koji LJ. Stojanović datira u XVI vek u kome se pominje neki iguman Zaharija iz Lahce koji je pisao jedan deo te knjige. Gotovo je sigurno da je Lahca iz natpisa u stvari Vlakča. Nije nemoguce i da je iguman Zaharija iz prethodnog natpisa (br. 1582) ista licnost sa ovim drugim igumanom Zaharijom. U tom slucaju bi datiranje LJ. Stojanovica bilo pogresno pa bi i ovaj drugi zapis bio iz druge polovine XVII veka.
Manastir Vavedenje je zapusteo, verovatno, oko 1690. godine. Kao što smo već naveli aktivan je 1662. g. ali ga crkvene vizitacije tridesetih godina XVIII veka ne beleže.
Po nekim podacima današnja crkva je na mestu gde se nalazio srednjovekovni manastir Rakovica.
Današnja crkva, hram Uspenije Presvete Bogorodice podignut je 1873. godine. Osvećen je iste godine od mitropolita srpskog Mihaila. Osnova crkve je trikonhalna sa pravougaonom pripratom na zapadu. Iznad centralnog prostora naosa uzdiže se oktogonalna kupola a iznad priprate kvadratni spratni zvonik. Fasade, malterisane i belo okrečene, ukrašene su vencima, pilastrima i slepim arkadadicama. Ikonostas je iz vremena gradnje crkve. Autor ikona je bio dobar crtač, narocito je uspešno rešavao perspektivu i raspored kompozicionih planova. Antimis je mitropolita Mihaila.
