Tvrdnje da su Rimljani znali za vrnjacke mineralne izvore i da su ih upotrebljavali iznosi još Feliks Kanic, svojim putopisom „Proucavanje rimskih spomenika u Kraljevini Srbiji” s kraja XIX veka. On navodi da su se vrnjacke terme nalazile južno od kastruma u selu Gracacu, ali prilikom radova na kaptažama i uredenju, tokom XIX veka, na terenu nije bilo vidljivih ostataka ili oni koji su radili nisu umeli da ih prepoznaju.
Na tragove rimskog vremena naišlo se slucajno, pri kaptaži toplih izvora s proleca 1924. godine. Tada je na dubini od 2,40 m otkrivena vertikalna, pravilno isklesana stena iz cijeg je otvora isticala topla mineralna voda. Kod toplog izvora u stenirimski izvor pronadeno je oko 200 komada rimskog novca, koji pripadaju periodu od Avgusta do Valentinijana. Neposredno pored Rimskog izvora, na približno istoj dubini, nadeni su ostaci prvog poznatog bazena za kupanje. Bazen je punjen toplom mineralnom vodom iz posebnog izvora koji je bio uklesan u steni u vidu omanjeg bunara. U bazenu je pronadeno 60 komada rimskog novca od kraja I do druge polovine IV veka, jedan prsten i jedan kljuc.
Voda ovog izvora kaptirana je posebno jer je imala nižu temperaturu i slabiju mineralizaciju od ostalih izvora otkrivenih 1924. godine. Izvor je ureden, postavljene su dve kolonade mermernih stubica, koje su na krajevima imale po kandelaber. Do izvora se silazilo stepenicama sa obe strane. Posle Drugog svetskog rata ovaj izvor je bio pokriven betonskim plocama i sklonjen od lica javnosti. Njegovo ponovno oživljavanje izvršeno je 1989. godine, kada je nad izvorom postavljena staklena piramida, po idejnom rešenju arh. Mihajla Mitrovica.
