Godovik je poznato po manastiru iz XIII veka posvećenom svetom Georgiju, koji pripada zadužbini Nemanjća.Pri ovom manastiru radila je i najstarija škola u požeškom kraju 1830.godine.

Turski tafteri iz 15. i 16. Veka pominju selo Godovik, danas smešteno na brežuljkastoj obdarenoj prostornoj celini na 8 km od Požege. Naziv Godovik nose selo, manastir i reka, a postoji više verzija o nastanku tog imena. Po najrealnijoj priči, Godovik znači godovanje- zborovanje, odnosno okupljanje dubrovačkih trgovaca na prostoru pod manastirskom crkvom radi trgovine i održavanje raznih slavlja i zborova.

Manastir je podignut na 8 km od Požege, pored izvorišnog kraškog vrela Godovičke reke. Potiče iz 13. Veka i zadužbina je Nemanjića. Na udaljenosti 500 m od manastira nalazi se crkva Svetog Proroka Ilije,koja zajedno sa manastirom čini jedinstven kompleks. Ovaj manastir zauzima značajno mesto u misiji očuvanja vere i tradicije i prvih koraka opismenjavanja u ovom kraju užičke Požege. Godine 1808. manastir je posetio vožd Karađorđe, pa je kasnije, u znak sećanja, ispred ulaza u oltar, dozidan nadvratnik sa natpisom o njegovoj poseti.
Zbog svog prikrivenog položaja, vode i šume, koja je pogodna za skrivanje u tursko doba. Duhovni život cveta pod vođstvom tada čuvenog igumana Josipa Mandopare, sve do 1833. godine kada crkva naglo gubi na značaju, posle igumanove smrti.

Kupolna crkva sa osnovom u obliku upisanog krsta, gradjena je od dve vrste kamena sige -bigra i kamena vulkanskog porekla koji su vezivani krečnim malterom.Zasvedena je poluobli;astim svodom. Manastir odaje svojom skromnošću i izgledom, bez fresaka, teške dane njenog građenja, odnosno obnove, a to je tursko vreme. Priprata je kasnije dozidana.

Knez Miloš je 1832. Godine poklonio zvono za zvonaru,koje je za vreme Prvog svetskog rata zakopano preko puta nove crkve da ga Austrijanci ne bi pretopili za municiju. Dredinom 19. Veka prestaje sa radom,izgradnjom nove, veće crkve. Pedesetih godina doživljava još jedno rušenje zbog otvaranja kamenoloma u njegovoj blizini. Poslednji put se obnavlja 1985. Godine na zalaganje Zavoda za zaštitu spomenika kulture. Od 1997. Godine ponovo je u funkciji,ali kao crkva.

Ikonostas je iz 1813. Godine o čemu svedoči zapis na prestonoj ikoni Isusa Hrista i radio ga je Aleksije Lazović iz Zadra. Na ikonostasu su sveti apostoli Petar i Pavle koji u ruci drze maketu crkve po kojoj je radjena poslednja rekonstrukcija. Zvonik pored manastira, odnosno današnje crkve je od drveta i urađen je 2001. Godine. Ulazna vrata su izuzetno mala, naročito severna koja su visoka 120 cm.

Godine 2006. Manastir je obnovljen i ponovo je pokriven zbog dotrajalosti stare pokrivke, osvetljene su i pokrivene uličnom rasvetom obe crkve.

Pri manastiru je kratko radila i škola u 18. Veku, koja je bila od značaja za opismenjavanje naroda tog kraja u teškim vremenima, ali škola je zapaljena i danas od nje nema ni traga.

Godine 1865. sagrađena je česma, tada na izvoru godovičke reke ispod crkve. Kao graditelji pomenuti su: Mihajlo Popović, Milan Nedeljković i sveštenik Dimitrije Smiljanić, međutim 1962 god. Izvor se pomerio kraj manastira i česma je većim delom godine suva.

Danas se ne može reći da je manastir u perfektnom stanju, ali odiše starim i teškim vremenima, kada su verski objekti bili glavno utočište i spas za narod.

Međutim, najveću pažnju posetilaca poslednih godina, privlači jedna krajnje neobična pojava. U manastirskom okruženju, na steni iznad manastira otkrio se lik vožda Karađorđa koji je pre dvesta godina obnovio ovaj manastir. Postavlja se pitanje, da li je ovaj lik postojao i pre i kako je moguće, ako je postojao, da ga niko vekovima nije video. Međutim, okolni meštani tvrde da se nedavno na toj steni u noć pojavila samo neobična svetlost, rozikaste boje, koja se pojavila u dva navrata. Od tada na steni postoji slika vožda.