Jedno od najstarijih naselja na Jadranu, prema istorijskim izvorima poznato prije više od dvije i po hiljade godina kao ”grad Ilirije”, nezaobilazno je mjesto prilikom posjete Rivijeri. Prema legendi ,Budvu je osnovao Kadmo, sin feničanskog kralja Agenora i kraljice Telefose.

Bio je osvajač i vladar Beotije, pokrajine u Grčkoj, i kada je iz njenog grada Tebe protjeran zajedno sa ženom Harmonijom, našao je utočište kod ilirskog plemena Enheleja. Legenda kaže da je Kadmo u Budvu ušao na volovskoj zaprezi, pa otud naziv Budva (bous na grčkom znači vo). Stariji nazivi za Budvu bili su Butua, Buthos, Butoba i Civitas Antique (Stari grad). Kroz istoriju je bila na meti više osvajača (Grci, Rimljani, Sloveni, Saraceni, Turci, Mlečani, Austrougari, Francuzi…) i pripadala mnogim državama, a doseljavanjem stanovništva iz različitih krajeva, mijenjala se i struktura prvobitnog ilirskog.

Stari grad čini jedinstvenu arhitektonsku i urbanističku cjelinu, opasanu srednjovjekovnim bedemima, sa tvrđavom, kulama i kapijama. U prošlosti je najteže bio oštećen u zemljotresu 1667. godine, a znatne su bile i posljedice zemljotresa 1979. godine, uspješno sanirane u deceniji nakon toga. Uz uske ulice, male pjace i trgove, ređaju se kafići, butici, barovi, restorani, galerije… da bi tokom ljetnjih mjeseci zahvaljujući predstavama, koncertima i izložbama Stari grad zaista postao Grad teatar, kako se i zove festival koji od 1987. godine oplemenjuje stari primorski grad i daje mu posebnu boju i šarm. Posebnu vrijednost imaju sakralni objekti – najstarija crkva Santa Maria in Punta, zatim sv. Ivana, sv. Trojice i sv. Save Osvećenog. Pored crkve sv. Ivana su ostaci ranohrišćanske bazilike, a na Citadeli ostaci crkve sv. Marije. Između crkava je i scena za predstave Grada teatra. U Starom gradu mogu se vidijeti i rimski piloni, zidovi najstarije kapije Budve. Od ustanova kulture najznačajnije su Muzej grada Budve sa arheološkom i etnografskom postavkom, Moderna galerija i spomen dom ”Stefan Mitrov Ljubiša”.