Kosančićev venac predstavlja područje najstarijeg kompaktnog srpskog naselja u varoši Beogradu sa sačuvanim starim rasterom spontano nastalih ulica, starim uličnim zastorom, drvoredima i ambijentom sa velikim brojem starih kuća i javnih građevina koje dokumentuju istorijski razvoj ovog dela Beograda od prve polovine XVIII veka, kada je izvršena rekonstrukcija nasleđenog kasnosrednjovekovnog naselja, do današnjih dana.
U okvire Kosančićevog venca spadaju istorijska mesta sa nalazima naselja i nekropole rimskog Singidunuma, kao prva predgrađa izvan nekadašnjih okvira grada. Na Kosančićevom vencu sačuvani su vredni primerci tradicionalne balkanske arhitekture: Konak kneginje Ljubice, Kafana „?", stambene zgrade koje predstavljaju prelazne tipove od tradicionalne ka evropskoj arhitekturi – Fruškogorska 10, Kosančićev venac 18, objekti gradske arhitekture evropskih stilova XIX veka – Saborna crkva, Kosančićev venac 7 - 15, Kuća Dimitrija Krsmanovića, Kneza Sime Markovića 2, značajne građevine XX veka – Osnovna škola kod Saborne crkve, Kuća Branislava Kojića, Zadarska 6, zgrada Patrijaršije, Kralja Petra 5. Ove, kao i druge zgrade, čine materijalna svedočanstva istorijskog razvoja Kosančićevog venca kao upravnog, crkvenog i kulturnog centra, kao i stambenog središta.
Kosančićev venac poseduje sadržaje koji su u kontinuitetu sačuvani od trenutka kada su na tom mestu oformljene prve značajne institucije po stvaranju moderne srpske države. Mada urbana celina Kosančićevog venca nije sasvim kompaktna niti jedinstvena po hronologiji nastanka, tipologiji ili stilskoj pripadnosti, ona predstavlja najstarije sačuvano gradsko tkivo u kojem u kontinuitetu žive Srbi. Ona je takođe i prvi razvijeni upravni, kulturni, duhovni i ekonomski centar Beograda i obnovljene srpske države i jedan od specifičnih prostora starog Beograda sa ambijentalnim i likovnim kvalitetima.
