"Bićemo prvaci sveta" film i serija o osnivačima čuvene jugoslovenske škole košarke i prvoj zlatnoj medalji na prvenstvu u Ljubljani, 1970. godine, počeli su da se snimaju u Beogradu, u režiji Darka Bajića.
Scenario je napisao Nebojša Romčević u saradnji sa Gordanom Mihićem i Ognjenom Sviličićem, a po ideji Zvonimira Šimuneca koji je ujedno autor i sa Dejanom Petrovićem producentom ovog projekta.
Glavne uloge pionira košarke na ovim prostorima tumače mladi glumci. Ulogu Nebojše Popovića, koji je kao "prvi među jednakima" pokrenuo košarkaški bum u bivšoj Jugoslaviji igra Strahinja Blažić. Miloš Biković je u ulozi Radomira Šapera, predsednika Košarkaške federacije Jugoslavije. Aleksandar Radojičić tumači lik Bore Stankovića, koji je bio prvi čovjek FIBA, dok je Marko Janketić u ulozi Aleksandra Nikolića, tvorca jugoslovenske košarkaške škole, koji je uspostavio specifičnu filozofiju košarke.
foto:MONDO/Goran Sivački
"Bićemo prvaci sveta" je priča o četiri pionira koji su osnovali Jugoslovensku školu košarke i koji su zaslužni za razvoj ovog sporta u Evropi. Centralni događaj je finalna utakmica na Svetskom prvenstvu u Ljubljani , 1970. godine, između timova Jugoslavije i SAD. Iz vizure glavnog lika Nebojše Popovića pratimo razvoj i životni put entuzijasta koji su svojim profesinalizmom, idejama i naporima ostvarili svoj san: prvu zlatnu medalju na Svetskom prvenstvu, uz ogromnu pomoć istomišljenika iz svih krajeva bivše zemlje.
Film je smešten u dva različita vremenska perioda: u sadašnjem i u sećanjima Nebojše Popovića. Njihov životni put počinje još od Drugog svjetskog rata i nastavlja se u komunističkoj državi u kojoj jedino u košarci nalaze mesto oslobođeno od politike. Glavni lik Nebojša Popović, sad u svojim četrdesetim godinama, dolazi u Ljubljanu na finalni trijumf vere koju je njegovao 25 godina, još od kada je košarku igrao u vojničkim čizmama, ili čak bez ikakve obuće. Istovremeno pratimo i igrače koji se pripremaju za finalni meč.
Najbolji igrač Jugoslavije, legendarni Radivoje Korać, poginuo je godinu dana pre utakmice, a glavni igrač i kapiten tima Ivo Daneu je povređen, tako da su nosioci igre mlađi igrači koji će kasnije biti asovi međunarodne košarke. Sadašnje vreme obiluje ogromnim očekivanjima cele nacije, uključujući i političko vođstvo zemlje. 23. maj 1970. godine je dan kada je državni tim Jugoslavije konačno osvojio svoju prvu zlatnu medalju na Svetskom prvenstvu u Ljubljani poslije niza srebrnih odličja.
Pobeda nad američkim timom je mnogo više od same sportske pobede. Jugoslavija trijumfuje, u ekstazi zajedništva i patriotizma. Cela zemlja je u transu. Naravno, istorija ovoj priči daje gorak ukus uzaludnosti. Želja autora je da pričom o košarci ispričaju priču o predanosti, zajedništvu i fanatizmu grupe ljudi, veri u snagu sporta i entuzijazmu koji je u međuvremenu nestao.
