U Kragujevcu, prestonici Srbije od 1818. do 1841, podignuto je 1859. skupštinsko zdanje u porti stare crkve, kraj mesta gde su se održavala prva skupštinska zasedanja i gde je 1835. obnarodovan prvi srpski ustav – Sretenjski.
Prizemna je građevina pravouogaone osnove, plitkih temelja od lomljenog kamena, zidova od opeke, pojednostavljenog izgleda, bez dekorativnih elemenata osim plitkih pilastara. Sala za zasedanja zamišljena je kao prostrana dvorana sa stubovima. zgrada je od posebnog značaja za istoriju srpskog naroda, jer je prva ove vrste podignuta u Srbiji. U njoj su održana zasedanja i donete odluke koje su uticale na razvoj istorijskih događaja i sudbinu države i naroda, kao objavljivanje rata Turskoj 1876. i saopštavanje uslova Berlinskog kongresa o nezavisnosti Srbije i teritorijalnom proširenju. Građevina je vremenom pretrpela veće promene, nedavno je obnovljena.
Prema sačuvanim zapisima, dugačke, drvene, poslaničke klupe, od kojih one namenjene najvažnijim ličnostima, imaju ornamentisane i visoke, drvene naslone, bile su prekrivene crvenim, belim i plavim platnom, bojama državne zastave. Istim bojama kao i velikim brojem grbova i zastava, bili su iskićeni drveni stubovi, unutrašnji zidovi i govornička tribina. U tako okićenoj Sali tumačene su političke i socijalne ideje i donošene važne državne odluke. Kada je 1875. godine odjeknula Nevesinjska puška, narod je zahtevao da Srbija interveniše i pomogne hercegovačkom narodu.
Tako je u avgustu 1876. godine, doneta odluka, da se Turskoj državi objavi rat, koji je završen Berlinskim kongresom. Ugovor, kojim je značajno promenjena situacija na Balkanu, pročitan je 14. jula 1878. godine u zgradi stare Skupštine, gde je i doneta odluka o ratovanju. Odredbama Ugovora Srbija je od Turske dobila niški, pirotski, toplički i vranjski okrug, Crna Gora Nikšić, Bar i Podgoricu, što je predstavljalo značajno povećanje teritorija, međunarodno priznanje, nacionalnu slobodu i državnu nezavisnost. Berlinskom kongresu, i njegovom radu, je prisustvovao, u to vreme istaknuti kragujevački diplomata, istoričar i političar, Jovan Ristić, koji je i doprineo da Srbija dobije nezavisnost, nakon viševekovne turske vlasti.
