Na ulazu u Sićevačku klisuru, nedaleko od sela Ostrovica, nalazi se manastir svete Petke. O prvobitnom manastiru koji se nalazio na ovom mestu nije ostalo sačuvano mnogo podataka. U XV veku, poterani turskim najezdama, mnogo monaha sa Svete Gore dolazi na prostore današnje Srbije. U sićevačkoj klisuri u srednjem veku, postojala je, prema rečima prote Petra Gagulića, velika „kolonija monaha.“
Sićevačka klisura imala je oko dvadeset manastira, isposnica i crkava, u kojima su se „knjige pisale i oslikavale, crkve i manastiri obnavljali i živopisali.“ I na ovom mestu je, prema predanju postojao manastir posvećen svetoj Petki. Predanje kazuje da su Turci manastir porušili i u njegovom dvorištu zakopali dvanaest devojaka. Njihova tela su pronađena prilikom izgradnje nove Crkve. Narod ovaj manastir i danas zove Iverica, što nas navodi na zaključak da su ovde možda živeli monasi gruzijskog svetogorskog manastira Iviriona. U jednom turskom defteru sa kraja XVI veka pominje se manastir svete Petke, kao dužnik u iznosu od 500 akči, na ime desetka.
Arheološka istraživanja na ovom prostoru otkrila su kovanice sa likom cara Uroša Nejakog, što svedoči da je manastir tada bio aktivan. Najverovatnije su na temeljima tog manastira, monasi sa Svete Gore podigle novi, koji je razoren od Turaka. Današnji manastir svete Petke u Ostrovici je obnovljen 1896. godine na temeljima starog hrama. Podigli su ga vojnici inžinjerske jedinice srpske vojske koje su pripremale teren za prokopavanje železičkog tunela i prolaza kroz Sićevačku klisuru. Na portalu Crkve zapisan je uzrok zidanja Crkve: „U slavu srećnog spasenja Vrhovnog Komandanta Kraljev. srpske vojske Njegovog Veličanstva Kralj Aleksandara I ovaj hram iz temelja obnavljaju zahvaljujući se Svemogućem što je sačuvao dragoceni život Uzvišenog Gospodara Srbije, a u znak toplih osećanja koji su prema njegovoj uzvišenoj ličnosti prožeti. Oficiri i vojnici inžinjerijski trupa. Izgradnjom građevine rukovodio je kapetan Živojin Damnjanović.“
Zbog toga je ovaj manastir uživao posebno poštovanje kraljevske dinastije Obrenovića u Državnoj arhivi nazivao se „Kraljevski srpski vojni manastir sveta Petka Iverica.“ Manastirsku Crkvu projektovalo je Ministarstvo građevina Kraljevine Srbije, a glavni arhitekta bio je Svetozar Ivačković iz Beograda. Hram je osvećen 14. oktobra 1898. godine. Od osvećenja do Majskog prevrata 1903. godine, manastir je bio u vlasništvu Srpske vojske, a bogoslužili su vojni sveštenici. Interesantno je da je manastir uživao veliko poštovanje i pomoć i dinastije Karađorđević, koja je davala izdržavanje manastiru i vojnom svešteniku koji je ovde služio.
Pored Crkve nalazi se i groblje, na kome je sahranjeno nekoliko vojnika inžinjeraca koji su stradali za vreme probijanja puta. Crkva nije živopisana. Ikonostas je postavljen odmah po završetku hrama, delo umetnika Milutina Markovića iz Niša. Pored hrama nalazi se zvonik sa tri zvona, podignut 1898. godine. Od obnove u manastiru svete Petke nikada nije bilo monaškog života. U novije vreme iznad hrama podignut je konak.(eparhijniska)
