Manastir se nalazi na brdu Liparu, u selu Donja Sabanta, desetak kilometara od Kragujevca. Ovo selo i Lipar postali su šire poznati po srpskom romantičarskom pesniku i slikaru Đuri Jakšiću koji je ovde službovao 1865. i 1866. godine kao učitelj osnovne škole i gde je napisao čuvene pesme Na Liparu i Ponoć.
Sadašnja manastirska crkva Svetog velikomučenika Georgija podignuta je 1936. godine na temeljima starijeg hrama. Osvećena je iste godine od vikarnog Episkopa sremskog Save (Trlajića), potonjeg gornjokarlovačkog – sveštenomučenika Srpske pravoslavne crkve, postradalog u Drugom svetskom ratu. U vreme podizanja Svetogergijevskog hrama u Donjoj Sabanti, koja je od 1910. godine imala parohijsku crkvu Preobraženja Gospodnjeg, sveštenik je bio Dobrivoje Branković.
Na mestu današnje crkve, po predanju, postojao je manastir još u XVI veku koji su Turci opljačkali i porušili. Tradicija pamti i grob monaha, verovatno sinaita, i isceljenje vernih nad njim. Šematizam Srpske pravoslavne crkve u kraljevini Srbiji iz 1895. godine (priredio Mitropolit Mihailo) beleži da u Donjoj Sabanti postoji crkva Svetog velikomučenika Georgija, sagrađena 1849. godine „od slabog materijala“. Parohiju od 249 domova i 1500 stanovnika, te 1895. godine, činila su sela Donja Sabanta, Gornja Sabanta i Velika Sugubina. Sveštenik je bio Gvozden Ilić koji je početkom XX veka podizao i Preobražensku crkvu u Donjoj Sabanti.
Milan Đ. Milićević u Kneževini Srbiji beleži da Donja Sabanta pripada Jagodinskom okrugu i Levačkom srezu, da prema državnom propisu iz 1872. godine ima 128 poreskih glava i da je selo dobilo školu 1865. godine. Kada je reč o školstvu u Donjoj Sabanti, ostalo je sećanje da su viđeniji domaćini još u Karađorđevo vreme u selo dovodili „lutajuće učitelje“, odnosno da su imali neku vrstu privatnih škola.
Do 2003. godine crkva Svetog velikomučenika Georgija na Liparu imala je status filijalne u Donjosabanačkoj parohiji i u njoj se služilo jednom mesečno. Te godine Episkop šumadijski Jovan na Liparu vaspostavlja Svetogeorgijevski manastir u kojem iguman postaje shiarhimandrit Sava (Avramović).
U oktobru 20013. godine odlukom Episkopa šumadijskog Jovana, manastir Sv. Velikomučenika Georgija je preimenovan u ženski manastir u kome sada žive i rade monahinje.
Hram, malih dimenzija ali skladno izveden, građen je po ugledu na moravske crkve, sa nizom arhitektonskih ukrasnih elemenata. Pravougaone je osnove sa polukružnim konhama i oltarskom apsidom. Zasveden je poluobličastim svodom i pokriven biber crepom. Crkva na Liparu obnovljena je 1997. godine i tada je ispred nje podignuta česma sa natpisom o priložnicima koji su pomogli obnovu hrama i podizanje česme.
Novi konak, priprata crkve i zvonik osvećeni su 20. oktobra 2007. godine.
Manastirska crkva i kapela u konaku počeli su da se živopišu.
U manastiru žive: igumanija Tavita (Tišma)
Monahinja: Isidora (Šolak).
eparhijašumadijska
Liturgije su subotom u 8 i nedeljom u 9 časova.
