Manastir Divostin, posvećen Blagovestima, nalazi se u istoimenom mestu, šest kilometara udaljen od Kragujevca. Od svoga osnivanja bio je ženski manastir, zbog čega je i nazvan Divostin (dijevin stan).Jedno predanje kazuje da manastir potiče iz vremena Vizantijskog carstva, a drugo, da je nastao u vreme despota Stefana Lazarevića, na početku 15. veka.
Manastir Divostin uživa na daleko poštovanje našeg naroda. Verovanje naroda, da je kod manastira pogreben jedan srpski svetitelj i da je izvor, poznat u narodu kao Svetinja.
U Manastiru je u periodu od 1994 do 2002. godine bilo sirotište, gde su bile smeštene devojčice (njih 30) uglavnom iz Republike Srpske, čiji su roditelji poginuli u ratu 1991-1995. godine.
Na mestu današnjeg Blagoveštenskog hrama manastira Divostina u istoimenom selu kod Kragujevca, podignutog 1974. godine, nalazilo se u prošlosti više manastirskih crkava. To potvruđuje slojevito narodno predanje, ali i naučno potvrđeni istorijski izvori.
Pitanje, da li se crkveni toponim Διβισισχον, iz povelje vizantijskog cara Vasilija II o organizaciji Ohridske arhiepiskopije posle sloma Samuilovog carstva (početak XI veka), odnosi na Divostin kod Kragujevca, kako su mislili neki naučnici (Stojan Novaković), još uvek nije razrešeno. Na to da su tada ovde postojale hrišćanska crkva i parohija, može upućivati i posvećenje ranijih hramova caru Konstantinu i carici Jeleni, svetiteljima najzaslužnijim za širenje hrišćanstva. Da je ovo mesto zbog povoljnog komunikacijskog položaja, od davnina bilo živo, svedoče arheološki ostaci neolitskog i rimskog naselja.
Tradicija koja je još uvek živa u narodu Šumadije, podizanje manastira Divostina, srušenog od Turaka u XVIII veku (verovatno 1739. godine u vreme ratova sa Austrijom), povezuje s vremenom despota Stefana Lazarevića. O životu manastira od XV do XVIII veka sačuvano je najmanje pouzdanih istorijskih podataka, jedino se pominje u svedo čanstvima na početku XVIII veka. Nesumnjivo je bio u tesnoj vezi sa susednim manastirom Dračom, čiji će metoh biti kasnije.
Narodno verovanje u isceliteljsku moć manastirskog izvorišta Svetinje, posvećenog Presvetoj Bogorodici, i grobnog mesta nekog bogougodnog čoveka, verovatno je zaživelo u vreme rušenja manastira od Turaka, kada su postradale monahinje koje su živele u manastiru. Svetilište su posećivali ne samo bolesnici iz Kragujevačkog okruga, nego i iz drugih krajeva. Simboli groba poštovanog svetitelja, kivot i nadgrobna ploča, danas se nalaze u manastirskom hramu. Kosti postradalih monahinja i stanovništva okolnih sela, ugrađene su u temelje današnje crkve.
Podstrek za obnovu svetinje u Divostinu, razrušene u XVIII veku, dalo je monaštvo manastira Drače. Gradnja nove crkve potrajala je do 1873. godine. Ovaj hram imao je malo kube, toranj i zvonaru i bio je pokriven limom. Mada je građena kamenom i opekom s malterom, već 1890. godine crkva je bila „trošna i rabaćena". Opravka iz tog vremena nije mnogo pomogla, pa je vremenom crkva bila u sve lošijom stanju. Zato što je prepukla, bila je zatvorena za vernike. Ova crkva, pretvorena 1958. godine u manastir i posvećena svetom caru Konstantinu i svetoj carici Jeleni, srušena je 1969. godine. Poslednju Liturgiju odslužio je te godine prvi episkop šumadijski Valerijan (1947-1976) u nedelju pred Svetog Iliju, na dan tradicionalne manastirske zavetine. Veći deo novca za podizanje nove crkve, po projektu arhitekte Dragomira Tadića (u obliku trikonhosa sa jako izduženim glavnim brodom), priložio je Veljko Maksimović iz Lonodona, po čijoj želji je posvećena Blagovestima. Crkvu, oko čijeg građenja su se mnogo potrudile igumanije manastira Drače, Jelena i Fevronija, osvetio je 30. maja 1974. godine episkop Valerijan.
Današnju Blagoveštensku crkvu manastira Divostina, više puta od podizanja 1974. godine sređivanu i ukrašavanu, živopisali su 1978. i 1979. godine jeromonah Danilo Marunić i Momir Knežević. Živopis je ktitorski prilog episkopa šumadijskog dr Save (1977-2001) za pokoj duše ocu Vasiliju i majci Milici.
Prestone ikone na ikonostasu rad su monahinje Jefimije. Rezbareni ikonostasni okvir uradio je Milić Urošević. Iznad ulaznog portala 2001. godine postavljena je mozaička ikona Blagovesti, rad slikara Miše Mladenovića. Živopis manastirske kapele Svetih cara Konstantina i carice Jelene u konaku, podignutom osamdesetih godina dvadesetog veka, naslikala je i manastiru poklonila ikonopisna radionica Mateja Minića iz Beograda.
Portret u reljefu kralja Milana Obrenovića (1854 - 1901), postavljen iznad izvora vode Svetinja, posvećenog Presvetoj Bogorodici koji je i danas poštovan u narodu kao celiteljnij, rad je poznatog srpskog vajara Simeona Roksandića. Autori mozaičke ikone su Miljan i Jekaterina Miletić. U manastiru Divostinu održano je između dva svetska rata više bogomoljačkih sabora o kojima je pisao sveti vladika Nikolaj Žički u knjizi Divan.
